Kultur

Min Dît û Nabêjim(Roman)

Min Dît û Nabêjim /24/j/Dema serê mirov rehet bê, li Gûndekî mîne kelha Bûnisra xwe her wext xweşe. Mîne ku mirov li çîya yê şerefdînê bê u weke Gelî yê Elî beg di kêlekâ zinare de rakevê.Texrîben nêzîkê nîv ro bû. Dayîkê taştê amede kiribû û ez hişyar kirim..Dema mirov wa deme bi bir tînê, li emrê çû poşman dibê. Raste ji xwe bindestî her heye û berdewame,lê mirov carne xwe jibîr dikê, xwezî me ev dema caq,Tiroq ne dîtibane, tiştekî meyî mezun nema.Evîn berî jîyanê mir,em wisa mirin me mirîtî jibîr kir…Piştî dayîkê ez heşyar kirim ez rabûm. Min ser min ser xwe şuşt û cilkê xwe li xwe kir,min dît çend xortê gûndî hatin,min wa kerem kirî taştê gotin na,me xwarîye. Min çayê ji ware îkram kir,piştî çend deqîqe keçeke nasê me û li milê wê zarokek şîp şap kete ser lêwanê, ku Way bavo mîne paşe xwarin di xwê, em tevde kenîn, min ku kerem bike tu jî mîne xatune were bi xwe, ên liwir dîse kenîn. .Dayîkê ku xêre keçkâ min,tu Heroj vî wextî li nav rez bû, ku wele min bêrîye te kiribû ez îro ne çûm.Dayîkê çav da min,ez çûme cem û min devê xwe xiste bin gûhê wê, min ku ev planê te ne,evê bibê bela serê min..Eger tu va plane li himberî min bikê, ez carek din nayêm gûnd, jibon ku nasê wê bû. Got na,jimin bawer bike,lê ez dîse bi şik û goman bûm. .Dîrok carne bê îrade mirov tiştne di qedere mirovde di nivîsê, dema ew tişt bi dert û elembê çiqas zore…Zerî delal xwest tiştne dîtir bêjê dayîkê wê bîre taxe dîtir.Min taştê xwar û ezû xorta derketin çûne bi alîyê girkê topê de,girekî bilind û bavo û çend malbate xistibûne baxê tirî. Li milê Rojhilat û di milê Başur de dareke beyîve heye min gotîye dema ez bimrim,bere qebra min liwir bê, ser kevirê ber serê min helbesteke min bê nîvisandin, dibinde bêjin ey Mamoste tu jî welat têrne bûyî û tu çû, dibin lingê minde qumberekek hebê kê çi pere xistinê salê çar care vekin û wa pera bidin zarokê Kûrd ên di xwênin….Mamoste Nivîskâr Sîyasetmedar PDK-T NISÊBÎN’E WÊRAN’IM Ez ji xorte gelek bi hêvî bûm. Ew jî bi min ve girêdayî bûn û jimin gelekî hiz dikirin.Piştî ku em hinekî li girkê topê gerîyen,me çend kevir bi jêrde avêtin,pêşnîyarek anîn.Gotin kâ em wek dú grup bi top bi lîzin, di kêlekâ girkê topê de meydaneke xweş hebún.Gotin em livir bi lîzin.Min pêşnîyare wa pîroz dît.Lê min dû şert liber wa danî. -1-Kesek bi kesîre şer nakê. -2-Eks û birbir tûneye. Wa jî qabûl kir û me dest pê kir.Xweş lîstin û bi coş di çú, di dawî de xerabû “””Xwedê jê razî Kur xal Ebdurrehman Aslan “””Hirtepilî û çend teqle avêtin û çengê wî şikest Ez gelekî xemgîn bûm. Xortekî delal û hêja bu. Dema hate bajêr jibon xwendinê bû endamé PDK-T ‘yê, jibon ku çalek û bîrewer bu qontre xeta reş bi şêwir wî qetil kir,bi kîneke xedar.Zewicî bû xwedîyê keçek û lawekî bû. Qatîl hên jî derneketine.Moralê me xerabû û em belav bún. Roja dîtir min xwe amede kir û ez hatim bajêr. Wesayît nebûn ez peya hatim.Ez gihiştim malê û rûniştim liser masê û min dest bi xwendine xwe kir,heta nêzîkê nîvê Şevê. Serê sibehê rabûm û min xwe amede kir ez çûme dibîstanê. Berî ku fêr dest pê bikê ez çûme pola me, çend xortê ji alîyê serdore omerîye porê xwe bi jilet qusandibun, lingê xwe avêtibun ser hevdû û bandikirin digotin em eşîrin, dema wisa gotin ez aciz búm. Min ku çaxê hûn eşîr bin,ev çi ehlaqê xerabe bi were,wa jî Bersiva min ne xweş dan,me şer kir.Braderê ji me mestir ketin nav me de em li hevdû anîn,piştre pêwendîyê me mîne xortê Kûrd berdewam kirin….Belê, derdê bindestîyê çiqas zore, ên ku fahm bikê. Dema Faqîrtî jî kete serde dibê mîne eyarekî hişk liser bi ta mirov.Nivîskârê Kûrd perîşan û belengazin,gelo Bezirgan û maldarê Kûrd nizanin,çime gavê jiwa nayê avêtin ev jî bâlkêşe.Dema di zarokîye mede gotine Kûrd mîne tiştê qaçax û wirdetirbû. Jibon ji “”Kurda re Azadî “””Dadgehê cezekî mezin di xwest.Min bi herareteke mezin di xwend. Ez gelek bi hêvî bûm ku bibim Muhendizê Teyare”firok “”Ez bi eşq û kêf çûme dibîstanê. Mamostê min gelek qedir û qîmet didane min.Wê rojê azmone meyî Matematikê beşa geometri hebû. Mamoste (G.M.)bû. Hinekî bê tecrûbebu lê xwe têşand jibon ku tiştne bidê me.Ez xweş xebitî bûm û min xwe amede kiribû. Zingilê fêrê lê xist û ez çûm ku bikevin azmone xwe.Dema Ketim salonê taxa dûyem dû xortê mihelmî bi Erebîye Nisêbîn’e mijûl di bûn, dema ez dîtim gotin”””Hakil Kurd hemar wê “””Ligor fahm kirinê Kurd kerin. ..Gelekî li zora min hat,ez lê vegerîyem min ku ker tu û nizam çî xwene, êdî azmon û mazmon nehat bîra min.Min ku evder dibîstanê em biçin çolê bê xwedê bidê dayîke kê ji me, hat em çûne nav erdê vala û me li hevdú xist,ew jimin girtir bû, lê me xweş şer kir.Serdor nas bûn hatin em jî hevdû vekirin,gotin ev kîye,kâ em dersa wî bidinê min ku na,hevalê mine, me henek li hevdû dikirin…Min gelek fêhêt kir lê ez mecbûr ketimê de.Ez hatim pola xwe min li derî xist,Mamoste pirsî yar di nivîstin.Ku tu çime dereng mayî?Min kû mamostê min mecbur ez dereng mam.Hinek ji Kurde aciz bû, ez xweş nas dikirim, gotinê  (çîr)giran jibon min gotin,dema dû bare kir û bavê min jî xiste nav,min kaxeza xwe xiste mîne zûxurkî û min avêt ser çavê wî û min sîlekek ser çavê wî xist,hevalê min tevde piştgirî dane min û milet rabû ser pîye û ew revî. ..Mamostê meyî dîtir hatin û Mîdîrê dibîstanê jî hat,em birîn rêbertîyê lime gûhdar kirin,Mamoste neheq derket,rêbertîyê ceze dayê, ez carek din ne ketime azmonê …Mamostê min gelek jiwa rica kirin min ku na,di dawîye salêde mamosta ez bi rêka qurullê derbas kirim û ew sal wisa derbas bû. ..Dema mirov bê Komar bê, mîne sêwî yê ber derîyê mihacire bê. Het tim mihtaç û situ xware.Em di xwênin bi armanceke pîroz,ji gûndê me texrîben 12-15 kesen. Çendek ji malbata axê û ên dîtir gundîne.Dawîye salê nêzîk búye, mamostê yî Fîzîk û Kimya yeke,Kurde û ji malbata şêxa tê. Liser perwerde bûnê gelek di sekinî. Kûrd bû lê hinekî jirnexweş bû. Zarok gelekî jê di tirsîyen. Navbenda min û wî gelek xweş bû. Rojek ji roje xortê gundême ên ku me bihevre di xwend, hatin cem min,gotin daxwazîyeke me heye,min ku kerem bikin.Gotin eger tu jî bi xwazê û tu kâribê mamostê me yî Fîzîk’ê Dawetî gûnd û xwarinê bike,min ku ser çava.Roja dîtir ez çûme cem mamoste, min ku Mamoste eger destûre te hebê ez û hûn û çend xwendevanê we ên ku ji gûndê min em bi hevre biçin gûndê me hinekî ji xwere bi gerin. Mamoste ku ez bi herkesî re naçim ger û seyranê lê jibon xatirê te ser çava,tu kengî bi xwazê berî ku em biçin bi rojekê jiminre bêje em biçin ..Min zor spasîye mamoste (Y.H)kir ú min jî dayîke xwere qasidek şîyand,min ku dayîkê roja septê xwarin jibon 10 şexse amede bike û mamostekî me jî wê bê em tên mêvandarîye te…Dayîkê kârek gurendibú û xwarin amede kiribu. Min wesayîtek kîrê kir û em roja septê seat nêzîkê 10.00 (deh)suwar bûn em çûne newala Bûnisra. ..Em têra xwe gerîyen,Ketim çemê ava Bûnisra, wextê xwarinê me xwarin xwar û fêkîyê renge renk,min selikek jibon Mamoste jî dagirt me xwe amede kir jibon hatine bajêr.Berî ku em bi meşin Mamoste bankire min ku kâ were,ez çûme cem ku kâ navê va hevalê xwe jiminre bêje min navê wa dayê li cem xwe nivîst û zor spasîye min kir û em derketin ser rêçkâ bajêr û em hatin malê xwe. Roja dîtir hevale jimin pirsîn ku çî got,min ku navê we xwest min dayî yê û li cem xwe nivîst û zor spasîye me kir,brader tevde kêf xweş bûn…Raste ez gorî, dema mirov di warekî bindest û tar û mar de bê, dil tim bi kûl û kedere,tim melûl le. Wey male min ,male bavê min male mêra ye. ….Sal sale dawî bû. Wext payîz û Hawa nerm bû. Ji dibîstane seretayî ew sal mabû. Mamoste roj bi roj prestîje xweyî gûnd winda dikir.Çend Malbat mîne mirî dê terîqê hewqas jê hiz dikirin. ..Heta salekê dema em ketin bêhnberdane dirêj de Mamoste neçû welatê xwe,gûndîye jêre kol çêkir ew jî licem wa nav baxçe radiket.Milekî dîtir.Dema qenal çêbû, salê carekê av di girtin û çember ziwadibu. Wê salê jî ava çem girtin û çember roj bi Roj ziwadibu .Masî di çemde mîne axê hebûn, masîyê sor,beqerî, nermoke, girikî û gelek cinsê wa.Piştî çem girtin Mamoste em dane hevdû û ku emê biçin masîye bigrin.Me xwe amede kir û em çûne çem, cîyê ku masî gelek lê hebûn. Texrîben em 6-7 seatte bi girtine masîye lebikîn ,ne şaş bim nêzîkê dû  (2)ton masî hatin girtin,em perîşan bún. Gelek gûndî hatin ferca me û masîye, gûndîkî gote Mamoste ku tê çibikê ji va masîyê? Dema wisa pirsî li eksa Mamoste hat,ku ma te tijêye, ezê wa bikim qonserva, ên gundì ku tu çi dibêjê Yahoo. Yek jî wî yek jî Mamoste, şer kirin,di wê kêlîyêde ez mame şaş û min jixwe ev pirsî, dibêjin ya, aqilê kêm barê giran…Gûndîye ew jî hevdû vekirin,Mamoste çû qeleqollê gilî kir,leşker hatin ku hûn çime şerê Mamoste dikin,halo nabê. .Ferman dar ku gote leşker ku bê kê şer bi Mamoste re kirîye wî kelepçe bikin û emê wî bibin,dema fermandar wisa got bar giran bû, kêfa me,biser hâlê me de bu quzerqurt, mixtar meyzekir şol giran bû. Bi destê fermandar girt û wî jî herkesî dur xist ku wisa nabê, hevçenkê mîne, mamoste jî şaşîtî kir,tiştekî mihîm li holê tûneye, em wa li.hevdû bînin û hûn jî xwarin bi xwîn û biçin,ferz bikin ku hûn jî hatine mêvandarîyê, fermandar razî bû û mixtar ne şikand,wa li hevdû anîn û Mamoste çû malê û ew masî liwir man,dibê jîn ya,NE DIXWÊ Û NEDIDÊ HEVALE, GENÎ DIKÊ TÂVÊJÊ NEWALA……Bajarê Nisêbîn,ê bajerekî Dîrokîye.Lê mîne ku ez liser zarok û sitranê Kurdî dibêjim gelek xweşik û xweşin,lê şensê wa tûneye, Nisêbîn ji rengê ezmanîye û Dîrokîye lê bê xwedî û bê şense. Ne şaş bim weke îro ev heye hivdeh (17)care ku xera dibê û wêran bûye.Dema ku em jî gûnd hatin bajêr Nisêbîn çend hezar bû. Çend dibîstanê seretayî lê hebûn, piştî ku dibîstane mezin lê vebû roj bi Roj ava bû. Dema ku çepê Tirkye û ên Kurd ji hevdú dûr ketin tim di warê sîyasî de astengî dest pê bûn.Ez her sal,salekê li cem malbatekê dimam. Wextekî baş derbas bûbû kî ez ne çûbû me gûnd. Dawîye salê bû û divabê ez biçubûneme gûnd. Min xwe amede kir ez çûm. Bavo û dayîke min gelek kêf xweş bûn. Me bi hevre şîv xwar,dîse xistin bahse bûkê û ku Malbat bê bûke, min tiştekî nû jibon wa pêşnîyar kir,min ku keçeke ji gûndê me bibînin û jibon birakê minî jimin piçûk tir bi xwazin û bînin,serê awil gotin piçûke, ma raste,min ku ne piçûke û raste jî wa jî qabûl kirin û piştî çend roja çûn xwestin û di nêzîkde dawet çêkirin û Malbat bû xwedî bûk.Ew pisgirêk jî jiber min rabû, ez vegerîyeme bajêr û min dibîstane xwe berdewam kir,sal xilas bû, di pêşîye minde mane sê  sal…Wext kete havînê de,xebat dest pê bû û me bi hevre xebate malbatê berdewam kir,min dêhnê xwe dayî rewşa malbatê roj bi Roj pisgirêk derdiketin.Min ji bavo re mesele vekir,ku raste lê tu rehetbe. Ez tiştekî tefekûr bûm, çime gelo em Kûrd tim bi zahmetî jîyan dikin,gelo pisgirêk jimeye an jî ji zordest û bindestîyê ye?Wext bi qirêje,li serdorê ,çete cirîtte tavê jîn, li çîye newalê. Heroj pisgirêgekê derdixin.Dîse hatin gûnd,xelk tehdît kirin,li çend gûndîye xistin û ez bawerim ku yek jiwa bi derbê wa vê paşîyê cîyane xwe ji dest da.Gotin divabê kesek berîme ti biryare nedê. Çend Malbat hene divabê ji gûnd barbikin (penaber) bibin.Di dawî de ew Malbat penaberbûn. Barê wa diket kesekî newêra bû jibon wa bibê âlîkâr, bêrî hinganê çend mirov qetil kiribûn.Dayîkê pir ecele dikir,dema hate pirsîn ku şêx hatîye,wê nezerê berdê. Gelo nezer çîye,mîne mirov ji hişê xwe diçê û di warê olî de xwe winda dikê, dawîye wêdebi cizmê  dikevê u ji hişê xwe diçê.Şêx hatîye nav baxçe li serdorê çiqas gûndî hene li hevdû civîyene. Dema em gihiştin merhelê wey bavo bi hezare jîn û mêr,zarok û ciwan amedebubun. Min dî ku mirovek destekî xwe xiste gûhê xwe,destê dîtir xiste bêrîke xwe û dest bi qesîdekê kir”””KU ŞÊXÊ KÂMIL,MÎRÊ ALEM”””bavo êdî min tiştê ne dîtibû, min wê kêlîyê dît…Xelk û alem bi xwe ket û porê xwe kişand in û bû sedeq sedeqe wa..Çend sîpe jî liwir bún wa eynî tişt kirin,minko siphanelleh ev mezin temam,lê ev ciwan çime wisa dikin….?Min Dît û Nabêjim /24/j/Dema serê mirov rehet bê, li Gûndekî mîne kelha Bûnisra xwe her wext xweşe. Mîne ku mirov li çîya yê şerefdînê bê u weke Gelî yê Elî beg di kêlekâ zinare de rakevê.Texrîben nêzîkê nîv ro bû. Dayîkê taştê amede kiribû û ez hişyar kirim..Dema mirov wa deme bi bir tînê, li emrê çû poşman dibê. Raste ji xwe bindestî her heye û berdewame,lê mirov carne xwe jibîr dikê, xwezî me ev dema caq,Tiroq ne dîtibane, tiştekî meyî mezun nema.Evîn berî jîyanê mir,em wisa mirin me mirîtî jibîr kir…Piştî dayîkê ez heşyar kirim ez rabûm. Min ser min ser xwe şuşt û cilkê xwe li xwe kir,min dît çend xortê gûndî hatin,min wa kerem kirî taştê gotin na,me xwarîye. Min çayê ji ware îkram kir,piştî çend deqîqe keçeke nasê me û li milê wê zarokek şîp şap kete ser lêwanê, ku Way bavo mîne paşe xwarin di xwê, em tevde kenîn, min ku kerem bike tu jî mîne xatune were bi xwe, ên liwir dîse kenîn. .Dayîkê ku xêre keçkâ min,tu Heroj vî wextî li nav rez bû, ku wele min bêrîye te kiribû ez îro ne çûm.Dayîkê çav da min,ez çûme cem û min devê xwe xiste bin gûhê wê, min ku ev planê te ne,evê bibê bela serê min..Eger tu va plane li himberî min bikê, ez carek din nayêm gûnd, jibon ku nasê wê bû. Got na,jimin bawer bike,lê ez dîse bi şik û goman bûm. .Dîrok carne bê îrade mirov tiştne di qedere mirovde di nivîsê, dema ew tişt bi dert û elembê çiqas zore…Zerî delal xwest tiştne dîtir bêjê dayîkê wê bîre taxe dîtir.Min taştê xwar û ezû xorta derketin çûne bi alîyê girkê topê de,girekî bilind û bavo û çend malbate xistibûne baxê tirî. Li milê Rojhilat û di milê Başur de dareke beyîve heye min gotîye dema ez bimrim,bere qebra min liwir bê, ser kevirê ber serê min helbesteke min bê nîvisandin, dibinde bêjin ey Mamoste tu jî welat têrne bûyî û tu çû, dibin lingê minde qumberekek hebê kê çi pere xistinê salê çar care vekin û wa pera bidin zarokê Kûrd ên di xwênin….Mamoste Nivîskâr Sîyasetmedar PDK-T NISÊBÎN’E WÊRAN’IM Ez ji xorte gelek bi hêvî bûm. Ew jî bi min ve girêdayî bûn û jimin gelekî hiz dikirin.Piştî ku em hinekî li girkê topê gerîyen,me çend kevir bi jêrde avêtin,pêşnîyarek anîn.Gotin kâ em wek dú grup bi top bi lîzin, di kêlekâ girkê topê de meydaneke xweş hebún.Gotin em livir bi lîzin.Min pêşnîyare wa pîroz dît.Lê min dû şert liber wa danî. -1-Kesek bi kesîre şer nakê. -2-Eks û birbir tûneye. Wa jî qabûl kir û me dest pê kir.Xweş lîstin û bi coş di çú, di dawî de xerabû “””Xwedê jê razî Kur xal Ebdurrehman Aslan “””Hirtepilî û çend teqle avêtin û çengê wî şikest Ez gelekî xemgîn bûm. Xortekî delal û hêja bu. Dema hate bajêr jibon xwendinê bû endamé PDK-T ‘yê, jibon ku çalek û bîrewer bu qontre xeta reş bi şêwir wî qetil kir,bi kîneke xedar.Zewicî bû xwedîyê keçek û lawekî bû. Qatîl hên jî derneketine.Moralê me xerabû û em belav bún. Roja dîtir min xwe amede kir û ez hatim bajêr. Wesayît nebûn ez peya hatim.Ez gihiştim malê û rûniştim liser masê û min dest bi xwendine xwe kir,heta nêzîkê nîvê Şevê. Serê sibehê rabûm û min xwe amede kir ez çûme dibîstanê. Berî ku fêr dest pê bikê ez çûme pola me, çend xortê ji alîyê serdore omerîye porê xwe bi jilet qusandibun, lingê xwe avêtibun ser hevdû û bandikirin digotin em eşîrin, dema wisa gotin ez aciz búm. Min ku çaxê hûn eşîr bin,ev çi ehlaqê xerabe bi were,wa jî Bersiva min ne xweş dan,me şer kir.Braderê ji me mestir ketin nav me de em li hevdû anîn,piştre pêwendîyê me mîne xortê Kûrd berdewam kirin….Belê, derdê bindestîyê çiqas zore, ên ku fahm bikê. Dema Faqîrtî jî kete serde dibê mîne eyarekî hişk liser bi ta mirov.Nivîskârê Kûrd perîşan û belengazin,gelo Bezirgan û maldarê Kûrd nizanin,çime gavê jiwa nayê avêtin ev jî bâlkêşe.Dema di zarokîye mede gotine Kûrd mîne tiştê qaçax û wirdetirbû. Jibon ji “”Kurda re Azadî “””Dadgehê cezekî mezin di xwest.Min bi herareteke mezin di xwend. Ez gelek bi hêvî bûm ku bibim Muhendizê Teyare”firok “”Ez bi eşq û kêf çûme dibîstanê. Mamostê min gelek qedir û qîmet didane min.Wê rojê azmone meyî Matematikê beşa geometri hebû. Mamoste (G.M.)bû. Hinekî bê tecrûbebu lê xwe têşand jibon ku tiştne bidê me.Ez xweş xebitî bûm û min xwe amede kiribû. Zingilê fêrê lê xist û ez çûm ku bikevin azmone xwe.Dema Ketim salonê taxa dûyem dû xortê mihelmî bi Erebîye Nisêbîn’e mijûl di bûn, dema ez dîtim gotin”””Hakil Kurd hemar wê “””Ligor fahm kirinê Kurd kerin. ..Gelekî li zora min hat,ez lê vegerîyem min ku ker tu û nizam çî xwene, êdî azmon û mazmon nehat bîra min.Min ku evder dibîstanê em biçin çolê bê xwedê bidê dayîke kê ji me, hat em çûne nav erdê vala û me li hevdú xist,ew jimin girtir bû, lê me xweş şer kir.Serdor nas bûn hatin em jî hevdû vekirin,gotin ev kîye,kâ em dersa wî bidinê min ku na,hevalê mine, me henek li hevdû dikirin…Min gelek fêhêt kir lê ez mecbûr ketimê de.Ez hatim pola xwe min li derî xist,Mamoste pirsî yar di nivîstin.Ku tu çime dereng mayî?Min kû mamostê min mecbur ez dereng mam.Hinek ji Kurde aciz bû, ez xweş nas dikirim, gotinê  (çîr)giran jibon min gotin,dema dû bare kir û bavê min jî xiste nav,min kaxeza xwe xiste mîne zûxurkî û min avêt ser çavê wî û min sîlekek ser çavê wî xist,hevalê min tevde piştgirî dane min û milet rabû ser pîye û ew revî. ..Mamostê meyî dîtir hatin û Mîdîrê dibîstanê jî hat,em birîn rêbertîyê lime gûhdar kirin,Mamoste neheq derket,rêbertîyê ceze dayê, ez carek din ne ketime azmonê …Mamostê min gelek jiwa rica kirin min ku na,di dawîye salêde mamosta ez bi rêka qurullê derbas kirim û ew sal wisa derbas bû. ..Dema mirov bê Komar bê, mîne sêwî yê ber derîyê mihacire bê. Het tim mihtaç û situ xware.Em di xwênin bi armanceke pîroz,ji gûndê me texrîben 12-15 kesen. Çendek ji malbata axê û ên dîtir gundîne.Dawîye salê nêzîk búye, mamostê yî Fîzîk û Kimya yeke,Kurde û ji malbata şêxa tê. Liser perwerde bûnê gelek di sekinî. Kûrd bû lê hinekî jirnexweş bû. Zarok gelekî jê di tirsîyen. Navbenda min û wî gelek xweş bû. Rojek ji roje xortê gundême ên ku me bihevre di xwend, hatin cem min,gotin daxwazîyeke me heye,min ku kerem bikin.Gotin eger tu jî bi xwazê û tu kâribê mamostê me yî Fîzîk’ê Dawetî gûnd û xwarinê bike,min ku ser çava.Roja dîtir ez çûme cem mamoste, min ku Mamoste eger destûre te hebê ez û hûn û çend xwendevanê we ên ku ji gûndê min em bi hevre biçin gûndê me hinekî ji xwere bi gerin. Mamoste ku ez bi herkesî re naçim ger û seyranê lê jibon xatirê te ser çava,tu kengî bi xwazê berî ku em biçin bi rojekê jiminre bêje em biçin ..Min zor spasîye mamoste (Y.H)kir ú min jî dayîke xwere qasidek şîyand,min ku dayîkê roja septê xwarin jibon 10 şexse amede bike û mamostekî me jî wê bê em tên mêvandarîye te…Dayîkê kârek gurendibú û xwarin amede kiribu. Min wesayîtek kîrê kir û em roja septê seat nêzîkê 10.00 (deh)suwar bûn em çûne newala Bûnisra. ..Em têra xwe gerîyen,Ketim çemê ava Bûnisra, wextê xwarinê me xwarin xwar û fêkîyê renge renk,min selikek jibon Mamoste jî dagirt me xwe amede kir jibon hatine bajêr.Berî ku em bi meşin Mamoste bankire min ku kâ were,ez çûme cem ku kâ navê va hevalê xwe jiminre bêje min navê wa dayê li cem xwe nivîst û zor spasîye min kir û em derketin ser rêçkâ bajêr û em hatin malê xwe. Roja dîtir hevale jimin pirsîn ku çî got,min ku navê we xwest min dayî yê û li cem xwe nivîst û zor spasîye me kir,brader tevde kêf xweş bûn…Raste ez gorî, dema mirov di warekî bindest û tar û mar de bê, dil tim bi kûl û kedere,tim melûl le. Wey male min ,male bavê min male mêra ye. ….Sal sale dawî bû. Wext payîz û Hawa nerm bû. Ji dibîstane seretayî ew sal mabû. Mamoste roj bi roj prestîje xweyî gûnd winda dikir.Çend Malbat mîne mirî dê terîqê hewqas jê hiz dikirin. ..Heta salekê dema em ketin bêhnberdane dirêj de Mamoste neçû welatê xwe,gûndîye jêre kol çêkir ew jî licem wa nav baxçe radiket.Milekî dîtir.Dema qenal çêbû, salê carekê av di girtin û çember ziwadibu. Wê salê jî ava çem girtin û çember roj bi Roj ziwadibu .Masî di çemde mîne axê hebûn, masîyê sor,beqerî, nermoke, girikî û gelek cinsê wa.Piştî çem girtin Mamoste em dane hevdû û ku emê biçin masîye bigrin.Me xwe amede kir û em çûne çem, cîyê ku masî gelek lê hebûn. Texrîben em 6-7 seatte bi girtine masîye lebikîn ,ne şaş bim nêzîkê dû  (2)ton masî hatin girtin,em perîşan bún. Gelek gûndî hatin ferca me û masîye, gûndîkî gote Mamoste ku tê çibikê ji va masîyê? Dema wisa pirsî li eksa Mamoste hat,ku ma te tijêye, ezê wa bikim qonserva, ên gundì ku tu çi dibêjê Yahoo. Yek jî wî yek jî Mamoste, şer kirin,di wê kêlîyêde ez mame şaş û min jixwe ev pirsî, dibêjin ya, aqilê kêm barê giran…Gûndîye ew jî hevdû vekirin,Mamoste çû qeleqollê gilî kir,leşker hatin ku hûn çime şerê Mamoste dikin,halo nabê. .Ferman dar ku gote leşker ku bê kê şer bi Mamoste re kirîye wî kelepçe bikin û emê wî bibin,dema fermandar wisa got bar giran bû, kêfa me,biser hâlê me de bu quzerqurt, mixtar meyzekir şol giran bû. Bi destê fermandar girt û wî jî herkesî dur xist ku wisa nabê, hevçenkê mîne, mamoste jî şaşîtî kir,tiştekî mihîm li holê tûneye, em wa li.hevdû bînin û hûn jî xwarin bi xwîn û biçin,ferz bikin ku hûn jî hatine mêvandarîyê, fermandar razî bû û mixtar ne şikand,wa li hevdû anîn û Mamoste çû malê û ew masî liwir man,dibê jîn ya,NE DIXWÊ Û NEDIDÊ HEVALE, GENÎ DIKÊ TÂVÊJÊ NEWALA……Bajarê Nisêbîn,ê bajerekî Dîrokîye.Lê mîne ku ez liser zarok û sitranê Kurdî dibêjim gelek xweşik û xweşin,lê şensê wa tûneye, Nisêbîn ji rengê ezmanîye û Dîrokîye lê bê xwedî û bê şense. Ne şaş bim weke îro ev heye hivdeh (17)care ku xera dibê û wêran bûye.Dema ku em jî gûnd hatin bajêr Nisêbîn çend hezar bû. Çend dibîstanê seretayî lê hebûn, piştî ku dibîstane mezin lê vebû roj bi Roj ava bû. Dema ku çepê Tirkye û ên Kurd ji hevdú dûr ketin tim di warê sîyasî de astengî dest pê bûn.Ez her sal,salekê li cem malbatekê dimam. Wextekî baş derbas bûbû kî ez ne çûbû me gûnd. Dawîye salê bû û divabê ez biçubûneme gûnd. Min xwe amede kir ez çûm. Bavo û dayîke min gelek kêf xweş bûn. Me bi hevre şîv xwar,dîse xistin bahse bûkê û ku Malbat bê bûke, min tiştekî nû jibon wa pêşnîyar kir,min ku keçeke ji gûndê me bibînin û jibon birakê minî jimin piçûk tir bi xwazin û bînin,serê awil gotin piçûke, ma raste,min ku ne piçûke û raste jî wa jî qabûl kirin û piştî çend roja çûn xwestin û di nêzîkde dawet çêkirin û Malbat bû xwedî bûk.Ew pisgirêk jî jiber min rabû, ez vegerîyeme bajêr û min dibîstane xwe berdewam kir,sal xilas bû, di pêşîye minde mane sê  sal…Wext kete havînê de,xebat dest pê bû û me bi hevre xebate malbatê berdewam kir,min dêhnê xwe dayî rewşa malbatê roj bi Roj pisgirêk derdiketin.Min ji bavo re mesele vekir,ku raste lê tu rehetbe. Ez tiştekî tefekûr bûm, çime gelo em Kûrd tim bi zahmetî jîyan dikin,gelo pisgirêk jimeye an jî ji zordest û bindestîyê ye?Wext bi qirêje,li serdorê ,çete cirîtte tavê jîn, li çîye newalê. Heroj pisgirêgekê derdixin.Dîse hatin gûnd,xelk tehdît kirin,li çend gûndîye xistin û ez bawerim ku yek jiwa bi derbê wa vê paşîyê cîyane xwe ji dest da.Gotin divabê kesek berîme ti biryare nedê. Çend Malbat hene divabê ji gûnd barbikin (penaber) bibin.Di dawî de ew Malbat penaberbûn. Barê wa diket kesekî newêra bû jibon wa bibê âlîkâr, bêrî hinganê çend mirov qetil kiribûn.Dayîkê pir ecele dikir,dema hate pirsîn ku şêx hatîye,wê nezerê berdê. Gelo nezer çîye,mîne mirov ji hişê xwe diçê û di warê olî de xwe winda dikê, dawîye wêdebi cizmê  dikevê u ji hişê xwe diçê.Şêx hatîye nav baxçe li serdorê çiqas gûndî hene li hevdû civîyene. Dema em gihiştin merhelê wey bavo bi hezare jîn û mêr,zarok û ciwan amedebubun. Min dî ku mirovek destekî xwe xiste gûhê xwe,destê dîtir xiste bêrîke xwe û dest bi qesîdekê kir”””KU ŞÊXÊ KÂMIL,MÎRÊ ALEM”””bavo êdî min tiştê ne dîtibû, min wê kêlîyê dît…Xelk û alem bi xwe ket û porê xwe kişand in û bû sedeq sedeqe wa..Çend sîpe jî liwir bún wa eynî tişt kirin,minko siphanelleh ev mezin temam,lê ev ciwan çime wisa dikin….?

Back to top button