Helbest
ÊŞÊN NENAS
li şevkoriya esmer
jana hestên xwe tînim ziman
salan
taca êşên nenas danîn serê
qedera min
ji rayên dara çinarê ya spehî
xwîn dipale
tîra bêbextiyê pekiya
û di kezeba temen re
çû xwarê
bafiroka min
li ber tofaneke xayîn
ket xwarê
têlên tembûra dilê birîndar
li min xeyîdîn
bîranîn
li ber pêlên bayê reş
berba bûn
pişta stûna bextewariyê
li çaxên xortaniyê
şikest
stêrka derûniya xewnan
di tirsa tenêtiya xwe de
vediciniqe
gulberfîna qûntarên çiyayê azad
şîn girtin
tîrêjên tava rojên reben
sipsar diçirisin
hêviyên mesûm
li nav tevna pîrikê asê man
şewqa çira xeyalên şîrîn
vemirî
felekê
dergehên şadî û aramiyê
li ber min kilît kirin
û barê dinyayê li qolincan
siwar kirin
karwanê hinavên peritî
di rêya kendalên bêbinî re
derbas dibin
li nav agirpêta eşqa dilê saf
şewitîm û heliyam
hevokên helbestê
di kefa fîncana qehweyê de
serûbin dibin
li hesretkêşiya xurbetê
tayên porê sebirê
weşiyan
guregura hêrsa ewrên xof
li ser textê dilê xeşîm
konê xwe vegirtin
îskeîsk
di gewriya min de bûye giloka
girîn û qêrînê
min
pir saqoyên demsalên xeman
kevn kirin
li nimêja duayên serê sibehê
berê qiblegeha xwe
şaş kir
ez
her şev
li nav nivînên xewherimî
kûr kûr dinalim
lê êşên min
qet ranekevin
her tim payî ne
bi ramanên xwe re dikevim
nav şerê navxweyî
li rêya qedr û qîmetê
bi heval û hogirên sadiq re
rêwîtiyê dikim
tevna xweşsohbeta xwe
bi rîsê zîv û sedefê
dihûnim
ji ber gotinên pozbilind û nezanan
di xwe de têm guvaştin
li ser şewata birînên laşê xwe
bi gavên şemitok aware aware
digerim
li her kêliyê
hêsirên korta çavên qerimî
mizdidim
henasa keserên sînga xwe
bi hilma dûmanê cixarê
vedihesînim
deprasyona giyan
bi dengê neya kezebşewitî
dihewînim
kîn û nefreta demên mijgirtî
li aşê xweşbîniyê
dihêrim
û
li bêhntengiya rojan
qermîçokên eniya mirinê
maç dikim
Xizan Şîlan
2016-03-03
Stockholm
