Polîtîk

Ji bono êrişa li hemberî Ehmed Turk şiroveke cûda

 

Êrîşê, Dîktatoriya Olîgarşîk ya Devlet/Bûrokrasiya Tirk û PKK/Ocalan xurt kir…

 

Îbrahîm GUÇLU

 

Di 12-ê Nîsana 2010-an de li Samsunê li hemberî siyasetvan û kevneserokê DTPê Ehmed Turkî êrîşeke nemirovane û nîjadperestî û faşîstî pêk hat. Ev êrîşa li hemberî Ehmed Turkî tepkî û nefreta hemû kurdan qezenç kir û hemû kurd rabûn ser piya. Kesên tirk yên bi wîjdan, demokrat, guhertîxwaz û lîberal jî li hemberî êrîşa Ehmed Turkî reaksîyon û tepkiyeke mezin nîşan dan. Serokwezîr, serokkomar, wezîrê karêndaxilî, berpirsiyarên hikumetê yên bi navûdeng, serokên partiyên siyasî jî reaksîyon û tepkî nîşan dan. Hikumetê ji bona bûyerê lêpirsîn dest pê kir û zeafiyeta ewlekariyê pejirand û du polîs jî, ji wezîfeyê hatin wergirtin.

 

Min jî, di nivîsa xwe ya Gelawêj-Medyaîronîkê de êrîşa li hemberî Ehmed Turk protesto û şermezar kir, ji bona hevalê xwe derbasî xwest. Ez dîsa ev êrîşa li hemberî Ehmed Turk, bi nefretê şermezar dikim.

 

Gelo min çima êriş potesto û şermazar kir?

Her kesekî bi armancekê ev êrişa li hemberî Ehmed Turkî, protesto û şermezar kir. Birekî, ji bona berjewendiya xwe ya gurubî, siyasî, şexsî; birekî, ji bona hesabên xwe yên qirêj; birekî ji bona demokratbûn û lîberalbûn û kurddostbûna xwe; birekî, ji bona Ehmed Turkî kurd e, mafên kurdan diparêze; birakeî jî, ji bona ku Ehmed Turkî aşitîxwaz û mafparêz e, êrişa li hemberî wî protesto û şermezar kirin.

 

Min, ji bona ku Ehmed Turkî, aşitîxwaz, demokrat, mafên kurdan bi qerardarî diparêze êrîşa li hemberî wî protesto nekir. Lewra gorî baweriya min Ehmed Turk, her çiqas ji bona Tirkan aşîtîxwaz be jî, ji bona kurdan ne aşitîxwaz e. Di hemendem de mafparêz jî nîne. Lewra wî li hemberî êrîşên PKKé li ser hêzên Kurdistanê bi tevayî û bi taybetî jî li ser hêzên Başurê Kurdistanê, PKKê  tu wext şermezar nekir. Li cem vê yekê, Ehmed Turk, bi destên PKKê gelek rewşenbîr û siyasetvanên kurd hatine kuştin, li hemberî wan jî deng nekiriye. Ew xiyanet û nemirovaniya PKKê veşartiye. Wek mînak di van salên nêzik de endamê partiya wî Hîkmet Fîdanê Omerî li Diyarbekîrê, berpirsiyarê PKKê ya derveyî welêt Faysal Dumlayıcı li Suleymaniyê bi destê PKKê hatin kuştin, dengê xwe nekir. Dîsa ji bona Mehmed Şener,  Semir û gelek kesên din yên bi destê PKKê hatin kuştin jî, dengê xwe nekir. Dema gundiyên kurd, mamoste, xwendevan jî bi destê PKKê hatin kuştin jî, dengê xwe bilind nekir.

 

 Ehmet Turk, ji demokrasiyê re jî xwedî dernakeve. Lewra sîstema otorîter ya olîgarşîk ya PKKê taswîp dike û jê re piştgiriyê dike.

 

Lê min, ji bona ku Ehmed Turk miroveke, mafê wî jî heye ku gorî baweriya xwe siyasetê bike, li hemberî mirovan şiddet tewanek e, ew kurd e û kevnedostekî min e, êrişa li hemberî Ehmed Turkî protesto kir.

 

Heger li hemberî nîjadperest Bahçelî û Baykal, faşîst Kenan Evren û kesên wek wan jî êrîşek bibe, ez vê yekê taswîp nakim û şermezar dikim. Bes ez ji aliyê hiquq de lêpirsînê û cezakirinê, rewa û mirovî dibînim.

 

Sedemên êrişê….

Li ser sedemên êrîşa li hemberî Ehmed Turkî, di rojname û televîzyonan de minaqeşe dom dikin. Di çapemeniya kurd de jî ev xebata tê meşandin.

 

Lê hezar mixabin di vê êrîşê de rastiyên nayên ser zimên hene. Ev helwesta di destpêkê û germiya bûyerê de dikare bê tolare kirin. Lê divê ev rastiyên tehl û ne hissî bên ser zimên

 

Li Tirkiyeyê çandeke faşîstî û nîjadperestî, dijminîtiyek li hemberî kurdan heye. Ev jî konsepteke dîrokî ye. Girêdayî sîstema siyasî ye û taybetiyên dewletê ne. Loma her kesekî nîjadperest û faşîst, her demê dikare êrîşê kurdekî, elewîyekî, ermeniyekî, musewîyekî, heta kesekî kurddost û demokrat bike. Ev bûyeran jî her demê karaktereke provakatîf qezenç dike.

 

Ji bona vê mirov dikare êrişa li Samsunê ya li hemberî Ehmed Turkî di vê çarçewe û wateyê de bibîne. Wê demê şiroveya pirsê bi awayekî dibe.

 

Lê dema ku bê gotin û tespît kirin ku ev bûyera bi plan û program, bi destê hêzekê hatiye amade kirin, wê demê bi wateyek û awayeke din tê şirove kirin.

 

Gorî nerîna Ehmed Turkî û gelek kesên demokrat jî,  ev êrîşa bi destê hêzekê hatiye amade kirin.

 

Ew hêzan gorî şertên Tirkiyeyê, dikarin hêzên nîjadperest yên sivîl, nîv-sivîl bin. Ez bi xwe ne di wê baweriyê de me ku ev bûyera bi destên wan hatibe amade kirin. Hêza duyemîn jî, hêza nîjadperest, kemalîst, bûrokratîk û olîgarşîk e. Her çiqas di destê min de, qasî min lêkolîn kir, ji bona vê belgeyên cidî tespît nekiribin jî, gorî baweriya Ehmed Turk û kesên demokrat jî dema ku tê diyar kirin, hêza duyemîn ya dewletê tê dest nîşan kirin.

 

Gorî baweriya min, ji tespîta hêza organîzekirî zêdetir, ev bûyera xizmetî kê û kîjan hêza dike, pirseke girîngtir e.

 

Ev bûyera xizmetî diktatoriya olîgarşîk ya devlet/bûrokrasiyê – PKKê Ocalanî dike û wan xurt dike…

Wek tê zanîn Dewleta Tirk, dewleteke otorîter, kolonyalîst, di bin desthilatdariya bûrokrasiya olîgarşîk ya dîktator de ye. Li ser bingeha  yek netewekî neteweya tirk, yek îdeolojiyekê îdeolojiya Kemalîst, yek ol û mezhebekê ola îslamî û mezheba sunî ava bûye. Guhertina vv sîstema dewletê bi deh salan e ku tê xwestin û li hemberî vê sîstemê kurd dehan car in ku tevgerên neteweyî organîze dikin û serî hildidin, ew sîstema dîsa jî li ser piya ma.

 

Ji bona ku ev sîstema bê guhertin, li Tirkiyeyê demokrasî pêk bê, dewlet bibe dewleta kurdan û tirkan û hemû gelan, tevgera kurd unsureke girîng û tayînkirî ye. Ji bona vê Dewleta Tirk, piştî salên 1970-yî dema ku dît ku nikare neteweya kurd bi siyaseta tirkkirinê û jenosîde, koçberkirinê, bi hepsê û bi cezayan ji holê rake, Tevgara Bakurê Kurdistanê jî, ji bona ku gorî pîvanên navneteweyî pêşve diket, biryar da ku Tevgera Kurdistanê ji hundir de teslîm bigre. Avakirina PKKê encama vê siyasetê ye.

 

Dewleta Tirk,  piştî 12 îlona 1980-yî jî, li  Kurdistanê hem sîstema xwe ya otorîter û olîgarşîk xurt kir  hem jî bi destê PKKê sîtemeke dîktatorî û olîgarşîk ava kir. Ji derveyî PKKê hemû rêxistin tasfiye kir.

Di vê merheleyê de jî, pêşiya plûralîzebûn û demokratîzebûna Tevgera Kurdistanê bi gelek awayan û riyan hatiye girtin. Dewleta kûr li Kurdistanê li ser ev bingehê jiyana didomîne: Dewleta kûr û Ocalanî bi hev re kar dikin.

 

Ev êrîşa li hemberî Ehmed Turkî, kurd careke din li derûdora PKKê civand. PKKê xurt kir. Ji bona vê Ocalanî û serokatiya PKKê ji rewşê gelek kêfxweş in. Ew her demê dixwzin ku bûyerên wusa pêk bên: Dewleta kûr û ew, wan bûyeran xweser, an jî bi hev re bûyeran organîze bikin.

 

Dewleta kûr jî, di vê merheleyê de di tengesiyeke gelek mezin de ye. Nivîyê gel wenda kiriye. Ji bona ku nivîyê din jî, di bin destê xwe de bihêle, divê fanatîzm û îdeoljîzebûna nîjadperestî û kemalîstî xurt bike. Ev êrişa dawî xizmetî ev siyaseta dewleta kûr kir.

 

([email protected])

 

Amed, 16. 04. 2010

 

 

 

 

Ahmet Türk’e yönelik saldırı hakkında farklı bir yorum

 

Saldırı, Devletin Bürokratik Oligarşik Diktatörlüğünü ve PKK/Öcalan’ı güçlendirdi…

 

İbrahim GÜÇLÜ

 

DTP’in eski genel başkanı ve siyasetçi Ahmet Türk, Samsun’da insanlık dışı ve ırkçı-faşist bir saldırı ile karşılaştı. Ahmet Türk’e yönelik bu saldırı, Kürtlerin büyük tepki ve nefretini kazandı, bütün Kürtler ayağa kalktı. Vijdanlı, demokrat, değişimden yana olan Türkler de, bu saldırıya karşı büyük tepki ve reaksiyon gösterdiler. Cumhurbaşkanı,  Başbakan, İçişleri bakanı, hükümetin tanınan yetkilileri, siyasi partilerin liderleri de saldırıyla ilgili büyük tepki ve reaksiyon gösterdiler. Hükümet, olayla ilgili olarak soruşturma başlattı, güvenlik zaafını kabul etti, iki polisi görevden aldı.

 

Ben de, Gelawêj ve Madya İronik’de yazdığım yazıda, Ahmet Türk’e yönelik olan saldırıyı protesto ve kınadım. Arkadaşım Ahmet Türk için sağlıklar diledim. Yine de Ahmet Türk’e yönelik olan saldırıyı nefretle protesto ediyor ve kınıyorum.

 

Ben saldırıyı niye protesto ettim ve kınadım ?

Her kes bir amaçla Ahmet Türk’e yönelik saldırıyı protesto etti ve kınadı. Bir kesim, siyasi, grubsal, şahsi çıkarları için; bir kesimi, kendi kirli hesapları için; bir kesimi, demokrat, liberal, Kürt dostu olmalarından dolayı; bir kesimi, Ahmet Türk Kürt ve Kürtlerin haklarının savunucusus olduğu için; bir kesimi de, Ahmet Türk barışsever ve hak-hukuk savunucusu olduğu için, olayı peotesto etti ve kınadı.

 

Ben, Ahmet Türk, barışsever, demokrat, Kürtlerin haklarını kararlılıkla savunduğu için ona yönelik saldırıyı proteto etmedim ve kınamadım.  Çünkü benim düşünceme göre Ahmet Türk, Türkler için barışsever de olsa, Kürtler için barışsever olduğu düşüncesinde değilim. Aynı zaman da gerçek anlamda hak-hukuk savunucusu değildir ve demokrat da değildir. Çünkü PKK’nın genel olarak Kürdistanlı örgütlere, özel olarak Güney Kürdistanlı örgütlere yönelik saldırılarına hep sessiz kaldı, PKK’yi proteto etmedi ve eleştirmedi. Ahmet Türk bunun yanında, PKK tarafından birçok Kürt aydını ve siyasetçisi öldürülmesine rağmen, bunlara karşı da ses çıkarmadı, PKK’nin bu ihanetlerini ve insani olmayan eylemlerini gizledi. Örneğin, kendi partisinin üyesi ve yöneticisi olan ve PKKye muhalif olan Ömerlili Hikmet Fidan  birkaç yıl önce Diyarbakır’da; PKK’nın eski dış işleri sorumlusus Faysal Dunlayıcı Güney Kürdistan’ın Süleymaniye kentinde PKK tarafından öldürülmesine rağmen, yine ses çıkarmadı. Yine Mehmet Şener, Semir, başka birçok PKK’lı, PKK tarafından öldürülmesine rağmen, ses çıkarmadı.  PKK tarafından Kürt köylüleri öldürüldüğü zaman da sesini yükseltmedi.

 

Ahmet Türk, demokrasiyi savunmuyor, savunuyor görünüyor. Çünkü PKK’nın otoriter oligarşik sistemine tabi oluyor, onu savunuyor ve ona ses çıkarmıyor.

 

Ben bütün bunlardan dolayı değil, Ahmet Türk, bir insan olduğu için, kendi görüşlerine göre siyaset yapma hakkına sahip olması gereken biri olduğu için, insana yönelik şiddeti suç kabul ettiğim için, Kürt ve eski bir dostum olduğu için ona yönelik saldırıyı protesto ettim ve kınadım.

 

Eğer Irkçı Bahçeli, Baykal, Kenan Evren’e karşı da fiili bir saldırı olursa, o saldıryı da tasvip etmem, kınarım.

 

Ben, sadece soruşturmanın ve cezalandırılmanın hukuk açısından yapılmasını meşru ve doğru görüyorum.

 

Saldırının nedenleri…

Ahmet Türk’e yönelik saldırının nedenleri, Kürt ve Türk gazetelerinde ve televizyonlarında tartışılmaya devam ediliyor.

 

Ne yazık ki, bu tartışmalarda saldırının nedenleri konusunda, dile getrilmeyena gerçekler var. Bu tutumun, ilk plânda ve olayın sıcaklığı içinde anlaşılır ve tolare edilir bir yanı var. Ama bu acı ve hissi olmayan gerçeklerin de dillendirlmesi gerekir.

 

Tartışmasız olan bir şey var ki, Türkiye’de faşist ve ırkçı, Kürtlere karşı düşmanlık duygularını besleyen bir kültür var. Bu kültür, tarihi bir konsepttir. Devletin yapısal özelliklerinden ve siyasi sistemden kaynaklanmaktadır. Bu nedenle ırkçı ve faşist bir kimse, rahatlıkla ve her zaman Kürtlere, Alevilere, Ermenilere, Musevilere, Kürt dostu ve demokrat olan kişiye saldırı yapabilir. Bu olayların hepsi de, doğal olarak provakativ bir özellik ve karakter taşır. İnsan bu nedenle Samsun’da Ahmet Türk’e yönelik gerçekleşen saldırıyı bu çerçevede ve içerikte anlamlandırabilir. O zaman olayın yorumnu da ona göre olur.

 

Eğer Samsun’daki olayın bir plân ve program sonucu özel bir güç tarafından tertiplendiği ve planlandığı ileri sürülürse, o zaman olayın başka bir çerçeve ve içerikte değerlendirmesi söz konusu olacaktır.

 

Ahmet Türk’ün ve birçok demokratın görüşüne göre, bu saldırı bir özel güç tarafından hazırlanmış ve hayata geçirilmiştir.

 

Türkiye’nin koşulları analiz edildiği zaman, bu konuda iki güçten bahsedilebilir. Bu güçlerden biri, sivil ve yarı-sivil ırkçı-faşist güçlerdir. Verili duruma bakıldığı zaman, saldırıyı düzenleyen güçlerin bu güçler olamayacağı ortaya çıkıyor.  İkinci tertipleyici güç, Kemalist, bürokratik oligarşik ırkçı güçtür. Her ne kadar benim elimde, araştıurmalarıma göre, bu gücücn yaptığına dair bir belge yoksa da, Ahmet Türk ve demokratların görüşlerine göre, devletin bu gücü işaret edilmektedir.

 

Bana göre, olayı tertipleyen güçten daha önemli olan, hadisenin kime ve hamngi güçlere hizmet ettiğidir.

 

Saldırı olayı, devlet/bürokrasinin ve PKK/Öcalan’ın oligarşik diktatörlüğüne hizmet ediyor ve onları güçlendiriyor…

Bilindiği gibi Türk Devleti, otoriter, sömürgeci, bürokratik oligarşi egemenliği altında olan bir devlettir. Aynı zamanda, tek ulus Türk ulusu, tek ideoloji Kemalist ideoloji, tek din ve mezhep İslam dini ve suni mezhep temelinde yapılanmış bir devlet. Bu devlet sisteminin değişimi talep edilmekte, bu devlet sisitemine karşı Kürtler onlarca defa ulusal kurtuluş hareketleri organize ettile, ayaklandılar: Ne yazık ki, bu devlet sistemi yine de ayakta kalmaya devam etti.

 

Türkiye’de bu devlet sisteminin değişmesi, Türkiye’nin demokratikleşmesi, Devletin Kürtlerin, Türklerin, bütün halkların devleti olması için, Kürt Hareketri önemli tayin edici bir güçtür. Türk devleti bundan dolayı, 1970’ler sonrasında Kürt Ulususnu Türkleştirme ve Jenosidle, Kürdistan’dan sürgün etmekle, hapis ve cezayla ortadan kaldıramaz olduğunu anlayınca; ayrıca Kürdistan Ulusal Hareketi’nin de sağlıklı ve engellenemez bir gelişme içinde olduğunu görünce, Kürt Ulusal Hareketi’ni içerden teslim almayı kararlaştırdı. PKK’nın kuruluşu bu siyasetin sonucududr.

 

Türk Devleti, 12 Eylül 1980 sonrasında da, Kürdistan’da hem kendi eliyle kendi otoriter ve oligarşik yapısını güçlendirdi, hem de PKK eliyle diktatoryal bir oligarşik sistem oluşturdu, yarattı. PKK dışındaki tüm Kürt örgütlerini de tasfiye etti.

 

Bu aşamada da, Kürdistan Hareketin çoğulculaşnmasının ve demokratikleşmesinin önü birçok açıdan ve biçimde engellenmiş bulunmaktadır. Derin Devlet, Kürdistan’da  bu temelde yaşamını devam ettirmektedir.Derin Devlet ve Öcalan birlikte aynı çıkarlar merkezinde birlikte çalışma yürütmektedirler.

 

Ahmet Türk’e karşı gerçekleştirilen bu saldırı, Kürtlerin bir kez daha PKK etrafında toparlanması ve kenetlenmesine olanak sağladı. PKK2nın otoriter sistemini güçlendirdi. Bu nedenle, Öcalan ve PKK liderliği olup-bitenlerden dolayı epeyce memnundurlar. Onlar her zaman bu tür olayların meydana gelmesini istemektedirler ve bu olaylardan medet ummaktadırlar: Bu nedenle Derin Devlet ve onlar, bazen kendi başlarına, bazen de birlikte bu olayları tertiplemekte ve organize etmektedirler.

 

Derin Devlet de, bu aşamada, büyük bir sıkıntı içindedir. Türk halkının yarısı, derin devlete karşı konumdadır. Derin devlet halkın diğer yarısısnı elde tutmak için,  fanatizmi ve ırkçılığı, kemalizmi yeniden ideolojize ederek güçlendirmesi gerekir. Bu son olay, derdin devletin bu siyasetine hizmet etti.

 

Amed, 16. 04. 2010

 

Back to top button