Bi kirasê kevin şoreşgerî nabe

Bi kum û kirasê berî 50 salî ne xizmet ji civaka Kurd re tê kirin, ne jî Kurdistan tê rizgarkirin.

Nûrî Çelîk

Gelek caran meriv vê pirsê ji xwe dike. Gelo şoreşgerî çi ye, şoreşger kî ne, şoreşger çi dixwazin û di dema îro de divê şoreşger çawa bin.

Gava meriv şoreşgerên wê demê û yên vê demê tîne ber hev, meriv dibîne ku heman şoreşgerên  Kurd yên berî 40-50 salî îro di rewşek din de ne û ew fedakarî û bedelên ku wê demê didan, îro nikarin yan naxwazin bidin. Ew şoreşgerên ku hewl didan di civaka Kurd de guhertinan bikin û ji bo wan guhertinan gelek bedelên giran dan, îro nikarin heman helwestê deynin.

Şoreşgerî ne tenê xwestina şoreşê ye. Şoreşgerî xweguhertin e, xwe nûjenkirin e, rexnekirin û rexnelixwegirtin e, hez û hezkirin, rêz û rêzgirtin e. hem di warê hişmendî û îdeolojîk de, hem di warê hest û helwestê de xweguhertin e. Bi kurtî, şoreşgerî guhertin û nûjenkirina her tiştî ye. Kesên şoreşger berî her tiştî divê xwe biguherîne, berî guhertina civakê divê di mejî û bedena xwe de guhertinan çêke. Yan na, bi mejî û îdeolojîya berî 40-50 salî ne şoreşgerî dibe û ne jî şoreş pêk tê. Bi kum û kirasê berî 50 salî ne xizmet ji civaka Kurd re tê kirin, ne jî Kurdistan tê rizgarkirin. Şoreşgerên ku li gor şert û şirûtan, li gor pêvajoyê, li gor xwestek û daxwazên civaka xwe xwe nehûne û xwe nûjen neke, hem wek şexs, hem jî wek rêxistin yan partî wê li dora xwe bizîvire û biteqine.

Îro li Bakurê Kurdistanê hema bêjin temamê kadro û rêvebirên tevger û partîyên Kurdistanî şoreşgerên berî 40-50 salî ne. Bi mejîyê xwe, bi nerîn û îdeolojîya xwe, bi hest û helwesta xwe, xwe di şert û şirûtên berî 50 salî de dibînin, bi mejîyê berî 50 salî xebatê dikin û bi mejîyê berî 50 salî nêzîkî doza azadî û rizgarîya milletê Kurd dibin. Siyaseta îro li gor mejîyê berî 50 salî dimeşînin. Yanî, bi kirasê kevin siyasetê dikin û dixwazin wî kirasê kevin li civaka Kurd bikin. Ji ber ku mejî mejîyê berî 40-50 salî ye, kiras kirasê kevin û qetiyayî ye, nikarin xwe nûjen bikin û di kar û xebata xwe de diteqinin, kêm dibin û zêdetir nabin.

Di ser şoreşgerîya kevin re 40-50 sal derbas bûn. Dinya hat guhertin, kiras û mejîyê civaka Kurd hat guhertin, şert û şirûtên kar û xebatê hatin guhertin, û ya herî girîng jî hest û helwest, çand û ziman hatin guhertin. Ji bo em karibin dîsa xwe bi civaka xwe bidin qebûlkirin û piştgirîyê jê bistînin, divê em xwe bi heft qalib sabûn bişon, xwe ji guneh û kêmasîyên xwe dawşînin, kirasê kevin ji xwe bikin û kirasekî nû li xwe bikin. Divê em paşeroj û rabirdûya xwe di ber çav re debas bikin, kêmasî û xeletîyên xwe bibînin, ji ber êşandina civaka xwe rexne li xwe bigrin, lêborîna xwe bixwazin û bi mejîyekî nû, bi kadro û nifşekî nû, bi rê û rêbazek nû berê xwe bidin civaka xwe.   

Divê em ji bîr nekin ku erka pêşîn ya şoreşgeran qanihkirin û qezenckirina insên e. Divê bi jiyana xwe, bi fikir û hizra xwe, bi plan û projeyên xwe, bi hest û helwesta xwe, bi exlaq û samîmîyeta xwe xwe bi civakê bide qebûlkirin. Ev yek jî bi mejî û kirasekî nû dibe, bi siyaset û stratejîyek nû û bi ruhekî geş û Kurdayetî dibe.

Bi kurt û Kurmancî; dinya diguhere, şertên jiyanê diguherin, şertên kar û xebatê diguherin û pê ve girêdayî civaka me jî di bin bandora wan guhertinan de diguhere. Divê em ne bi şêwe û metodên kevnare, lê bi şêwe û derfetên nû, bi hişmendîyek nû, bi kirasekî nû derkevin qada tekoşînê.