Nivîsar

Nivîsa wêjeyî wek navgînek e rûbirûbûnê:

Wate ji karê mirovî re ewa parastina kiryarên baş e, beranberî zor û serkotkirina pêkbûyî di hemî rewşên jiyanê de, ji ber daxwaziya zordariyê ewa valakirina civakan ji xugirtiyên wêna ye ..

Rêber Hebûn

Hevçûyîna berve rizgarkirina xweserî tiştekî divê pêkwere eger rê teng bû di rûbirbûna sextebûnê û kesên wê, ji ber ku di saya zordariya desthilatiyên serkotker de, çare  li pêş civakê nîne ji bilî ku yek ji herdûkan bipejirîne, û ewa koletî an serhildanê.

Naxwe nivîsa wêjeyî vala nabe ji metirsiyên ku têne kûrahiyan, û mirova li ser ramandinê bi dîmenan ve dihêvojin, û hestên ku mirov bi zehemtiya rewş û tengbûna asoya çareseriyê, û herwiha libabûna di nav pêlên hestên wijdanî de ta bibin çirûsînek e heyî li çûna mirov berve rizgarîbûnê, ji ber ku tiştê tên  e di rûbirbûna wî de ji hêza dadgehên  hêrekeriyê û samên wê ne, û wî dihêlin bêhtir bikeve di rûbirûbûna wana de,û di hundirê wî de alavên hevxistinê bilind dibin, ji ber ku hêzên guhertinê bi hemî şêweyên xwe ve û tevî êş û bêhêviyê li berxwe didin li rex amadebûn û berdewamiya berxwedaniyê ji bo dîtina cîhanek e baştir di warê sinc û bedewiyê de.

Û nivîs ewa pîrozkirina wateya hevxistinê ye û li derketina li hember fişarê desthilata serkotker ji takekesan re ye û, ewa nirxê herî bilind e berevajî nivîskarên desthilatê yên dibezin li pey pîrozkirina serokan û pesindayîna wan.

Wate ji karê mirovî re ewa parastina kiryarên baş e, beranberî zor û serkotkirina pêkbûyî di hemî rewşên jiyanê de, ji ber daxwaziya zordariyê ewa valakirina civakan ji xugirtiyên wêna ye ,  û ev jî dihêla ku cureyek e bive bê berhemdan û bê ser û berî  û belavbûnên ricîmên sincî tevlîhev bibin, wisa parçebûn dikeve hemî aliyên jiyanê, ji ber ku cotbûna gendelî û zordariyê civakê hûrhûrî dike û ev yeka desthilatdariya bavanî ji dema hatiye damezrandin pêkbîne, û sinc ji civakê hêdî hêdî rûdixîn e, ev yeka dihêle ku ev civak bindest bimîn e (civaka kurd li bakûrê kurdistanê û ricîmên Tirkî)  û herwiha pişaftin rolek e serek e dilîze ji bo giyana parçebûnê  cîgir bike, û xelkê ji nirxên xuristî qut bike,ta ku sinc bikeve xeteriyê.

Wisa ricîma serdest berdewam hewil dide  ku şêweyên qirkirin û dûrkirina xwe zêde bike, carne cilê olî li xwe dike û carne netewî  bin navê parastina ol an netewê an dewletê, û rastiya xwe tenê hebûna xwe diparêzê bi dewamkirina nezanî û tirsê, û heyîna xwe bin gelek nav û dûrişman ve û bi hemî dezgehên ragihandinê xwe diparêze , ji ber ku raghandin jê re destikek e serek e ye , û mîna alavên hêvotin û bandorkirinê  ye ji hiş re, ta civak bimîn e di zîndanên wê de, û çare pêş  civakê kêm   bimîne, ya bi wê desthiladariyê re bikeve dan û standinê an têkeve di girtîgehên wêna de, û bikeve rewşa bêdengiyê heta dawiyê , helbet ew ricîm ji xwe re gelek xwefiroş rêxistin dike , ji ber ku ew tenê bê nerîn û helwest in .

Tenê desthilat destûrê dide wana ku  bêdeng bimînin yan biaxivin, û ev tişt dihêle ku pêşeroja hebûna wê ricîmê jî ne ewqas aram û cîgir be, bi sedemên aloziyên aborî , û tîjandina cemaweran, yên bi derbasbûna demê dibin êzing ji teqînekê re, bi valabûna ewqas di navbera mûçeya jiyana xelkê û dewlemendiya tofa gendel a ku  hemî hatinên aborî û pereya giştî di dest de ye,  ji ber ew tofa bi desthilatê re ketibû hevbendiyê , ji bo pere û semyanê hemî li cem de bimîne, ligel ku ew desthilat bi yên mîna xwe cîran dikeve hevbendiyê ta li hember gelên xwe rawestin , ji ber çi teqîn li cem wê an li cem cîranê wê biqewime , bandora xwe rasterast li hebûna wê dike wek desthilatdar, tê wateyê ku xala hevbeş di navbera van desthilatana tevî çiqas nakokî di nav wana de hebe  jî ewa dijminatiya gelan e û xwestekên wê ji demukrasî û dadmendiyê re, û van keleman ji civaka bavanî tên, û ew civak bê guman riwek e ji desthilatiya serkotker e, û wisa cîhanên wijdanî ji pirsgirêka bingehîn naqetin , bi rizgarkirina mirov ji zorkarî û wêrankirinê , û dûrxistinê ji mêjiya bavanî ve a ku ji rewş û reftarên zordar pêktê, û herwiha desthilatiyên serkotker bi van tiştan hebûna xwe dibînin , û dibin jêre destikek ji dewamkirina zor û bêcaniyê , dema mirov ji hizrê azadîbûn û sivîlbûnê dûrdixînin.

Ji bo berjewendiya bindestî û xirakirina civakê bicî bikin, tê wateyê ku desthilata gelemper şerê civakê dike, û rewanê pêşveçûn û ronakbîriyê armanc dike , û ewa di eynî demê şerê evînê  di navbera mêr û jinê de dike bi rêya reweştên bavanî û reftarên kevin, û herwiha dibe rêgir li pêş avakirina malbata a li ser evîn û xwestina xuristî de çêbûye, bi rêya bilindkirina nêrîtiyê a li hember evîn û azadiyê bi giştî radeweste, û ew desthilat  jî li ser azariya jinê  û dûrkirina wê ji mêr ve dijî, ta nêrîtî bibe riwê diyar ji zorkariyê û kokên wê yên dîrokî a cihê xwe di dîmena siyasî a rojhilata navîn de digre, wisa nêrîtî mîna sîstemekê (Îran-Turkiya-Îraq- Rûsiya-Efxanistan, Şîşan û her wisa….)  diyar dibe, ku reftarên tunekirina civakî saz dikin ,  û dibe ew desthilata bilind û peykaner a civakê dorpêç dike, wisa ew civak dûrî evîn û zanînê dikeve,û bi reftarên qatî ve tê dagirkirin, û bi taybet li rojhilatê de pirsgirêka cenga li hember evîn û azadiyan bêhtir diqewim e,  ji ber ku hebûna evînê nîşana mayîna malbat û civakê ye, lê şerê wê rastiya ricîmên serkotker a ku xwe daniye li ser singên civakê diyar  dibe ,bi rêya tunebûna hezkirinê di nav takekesan de di pirên şaneyên malbatê de , û hindikê wê xwe bi jiyana nûjen ve têr dike, an  xwe bi yeksaniya naverokî de bi rext dike, lê ji ber ku jiyana me ye a bi winabûna mafan ve dagirtî bûye ji sedema serdesbûna berjewendiya diravî ve ,em dibînin evîn dûr dibe, û takekesan ji civakê ve dûr dibin û  di koçberiyek e deronî de dijîn, û windabûn cihê xwe digre, di derbarê axaftina di navbera jin û mêr de li cîhana wijdanî de,û zehmetiya pejirandina jiyana azad û pêyketina li dû banga kûrahiyê, û ne kanîna çêkirina xurtbûnê di malbatê de, ji ber ku ji çanda evînê dûr in, lê xwendina tiştê li hundir de di şaxê dan û standin de bi demborînê re ta jiyana niha bê  nasîn û aloziyên wê bêne fehmkirin, ewa tiştekî gelek girîng e.

Ji bo berketina  dîmenên jiyanê û diyarde û şopa wêna li ser henas û reftar de, bi rêyek e felsefî kûr, ji bo bidestxistina kêliya bazdayî ê ku mirovê xewindar pê mijol dibe û lê vedigere, heta ku di hundirê henasê xwe de be, û li pêş vê hewildanê de hewildanek e bi derbaskirina tiştên yê mirov dijî bi hemî nalîna xwe ve di  demê tenahiyê de, dema timî daxwazê sîstem, dad û şadiyê dike, li cîhanek e tev de gurbûn û girtinhevî ye, wekî ku pêdiviye li ser afrêner ku li pey cîhanên hunerê bikeve  û bi gula li sirûşta bedew de hest bibe wekî çareseriyekê, dewsa şopandina derd û xemgîniyê, ji ber ku kêşeya heyînê bê çare ye, nepenî ye, û zaroktî melhemek e dijî koçberiyê ye, bi nîşana xwestina berdewam ji tiştê dembuhirtî re û ramandina bi wê, û herwiha jî pêgirtina ji naverokên mirovahiya rasteqîn e ve bi rêya hevbeşdariyê a nûnertiya bedewbûn, maf û xêrê dike, mîna nirxên pêdivî hebin  ji bo bên e diyarkirin ligel gerdûnek î bê giyan di nav de ezezî, nezanî û sûdgirtîbûn diyar dibe, yên  gelek lerzandin û cengan bi xwe re anîbûn e, û bê guman ku encamên wê azarîbûna perwer û tenahî û koçberiya wê naşî me dike , û pir gengeşeyên zehmet aşkere dike , ji ber ku li paş pesindana nimûnî de   jinê ye, li  dûriyên bedewî ji evîn û hebûnê ve diyar dibe, û ewa para rehî  ji civakê saz dike, û mêr di çarçova wê  civakê de bi aliyê mîkanîkî ve têkildar dibe, û zorenga siyasî hinek taybetiyan dabû xuristiya civakê bin saya kirdeyê pêkhatî di hejandina sîstema wê ya xwazayî de .

https://youtu.be/89Uh0ozaKuQ
Back to top button